خلوت

 

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من
پیاده می‌روم و همرهان سوارانند

 

 

 

 

 

 

 

 

به چه مانند کنم خلوت آغوش تو را!

 

----------------------------------

بعضی یاد ها مناسبت نمی خواهد.

یا لیتنا کنا معک

دیگر سرمای هوا ، خستگی راه و سنگینی بار احساس نمی شوند.

پاها به توان خود حرکت نمی کنند.

دیگر فکر هم نمی توانی بکنی.

فقط به افق نگاه می کنی، جایی که خطوط موازیِ کنارِ جاده به هم می رسند.

پنج کیلومتر تا کربلا

اربعین 91

ساعت یک بامداد

دو زائر پیاده یِ دقیقه یِ نودی

- یک جمله افتاده تو دلم ، نمی دونم از کجا اومده ولی حالم رو خیلی عوض کرده ،

   همش با دلم بازی می کنه؛ به تو هم می گم نظرت رو بهم بگو.

+بگو ببینم چیه؟

-همش تو دلم میاد و می ره که (( آقا جان ببخش هزار و سیصد و هفتاد و سه سال

   و چهل روز دیر رسیدیم))

+ چه جمله قشنگیه ولی کاش درست بود؟

- کجاش چِشِ؟

+ ما اصلا دیر نرسیدیم! امروز هم ندای ((هل من ناصر ینصرنی)) ابی عبدالله رو از زبون

   امام زمان می شنویم ولی جواب نمی دیم!

هوا سرد شد.

خستگی عالم اومد به دلم.

بارم خیلی سنگین شد.

پاهام توان حرکت رو از دست داد.

نگاهم از افق برداشته شد.

--------------------------------------------------------------------- 

رهبر انقلاب در دیدار با جمعی از جانبازان قطع نخاعی و جانبازان بالای هفتاد درصد در پاسخ به یکی از جانبازان که خطاب به  ایشان گفت:(( آقا ما منتظریم شما حکم جهاد بدهید...))

فرمودند : (( من که حکم جهاد دادم. منتها نه جهاد نظامی)).

ایشان در ادامه خطاب به این جانباز از اعلام ((جهاد فکری))، ((جهاد تبلیغی))، ((جهاد روحیه ای )) سخن گفتند

نشریه خط حزب الله پیش شماره سیزدهم – Khamenei.ir

خودنویس

من می نویسم چون هستم نه اینکه هستی من نوشتن باشد.

من می نویسم چون به اندازه نوشتن هستم نه این که اندازه من نوشتن باشد.

دوستم می نوشت چون دوست داشت من هم نوشتن را دوست دارم ولی نوشتن دوست من

 نیست از شما چه پنهان گاهی با نوشته ها دوست می شوم.

یکی می نوشت چون نمی خواست بگوید من هم ناگفته ها را گاهی می نوشتم

ولی مدتی است که با نانوشتنی ها روبه رو شده ام نمی دانم چه کنم.

یکی شغلش نوشتن و دیگری تفریحش ، سوم شخص مفردی برای فرار از خود می نوشت.

من هم گاهی برای فرار از خودم می نویسم تا غیر آن چیزی که هستم را نشان دهم

و خود واقعی را در پشت کلمات جایی دهم ولی یک مشکل بزرک دارم که

در پشت دیوار شیشه ای کلمات نمی توانم خود را مخفی کنم.

من خودم را می نویسم.

خودم را که می نویسم آرام می شوم.

این نوشته را برای بخشی از خودم نوشتم، برای دوستانم!

سنگ انداز

به نام او که اندازه را افرید

وَ الَّذی قَدَّرَ فَهَدى‏ ^اعلی3

 

ادم ها به ”انداز“ های مختلف تقسیم می شوند: بار انداز، دست انداز ، آب انداز ، آتش انداز، اژدر انداز، ور انداز، برق انداز، بساط انداز ، پا انداز، پس انداز، پشت هم انداز، پیش انداز، تخته پوست انداز، تفرقه انداز، توپ انداز، جارچیان جزایری انداز، جفتک انداز، چشم انداز، چل و چو انداز، چو انداز، چوب انداز، حرف انداز، حکم انداز، خار انداز، خاک انداز، خدنگ انداز، خلل انداز،  خمپاره انداز،  دهشت انداز،  دو بهم انداز،  دوال انداز،  دور انداز،  دوش انداز،  دیگ انداز،  راست انداز،  راه انداز،  رعد انداز،  رو انداز،  زر انداز،  زود انداز،  زیر انداز،  سایه انداز،  سر انداز،  شش انداز،  شلنگ انداز،  شکار انداز،  شیر انداز،  صید انداز،  طنین انداز،  عراده انداز،  عروسک انداز،  غلط انداز،  فال انداز،  فرش انداز،  فلک انداز،  قائم انداز،  قاب انداز،  قادر انداز،  قاروره انداز،  قباق انداز،  قبق انداز،  قدر انداز،  گل انداز،   گنبد انداز،  گهر انداز،   گوسفند انداز،  گوله انداز،  گوهر انداز،  لگد انداز،  مقنع انداز،  منجیق انداز،  مین انداز،  نارنجک انداز،  ناوک انداز،  نخستین انداز،  نشانه انداز،  نفت انداز،  نفط انداز،  نگه انداز،  نیزه انداز،  نیم انداز، ...............

 

و اینجا سنگ اندازی یک سنگ انداز

سلام

تو چه اندازه ای هستی؟